Στης 5 Νοεμβρίου του 1951, ο Βρετανός δημοσιογράφος George Campey δημοσίευσε ένα άρθρο εμπνευσμένο από την τεράστια αλλαγή που επέφερε η «εισβολή» της τηλεόρασης στην Ευρώπη. Ο τίτλος του άρθρου αποτελούταν από δύο λέξεις που κυρίευαν και βασάνιζαν το μυαλό του Campey, «Ευρώπη» και «Τηλεόραση » (Europe & Television). Το αποτέλεσμα αυτής της εμμονής ήταν ο έξυπνος τίτλο "Eurovision" . Όταν ο Campey έγραψε το άρθρο δεν μπορούσε να φανταστεί  ότι αυτή η δημιουργία των 10 γραμμάτων θα κατακτούσε ύστερα από πολλά χρόνια ολόκληρο τον κόσμο και ότι το «όραμα» (vision) που έκρυβε το δημιούργημα του θα γινόταν το όραμα χιλιάδων ανθρώπων.

    Στα τέλει του μήνα Ιανουαρίου του 1955, ο Marcel Bezençon ( πρόεδρος της EBU και της επιτροπής προγράμματος) συνέλαβε την ιδέα για ένα μουσικό θέαμα που θα ένωνε όλες τις χώρες της εξαντλημένης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, Ευρώπης, υπό το «νεογέννητο» επίτευγμα που έμελλε να κατακτήσει των κόσμο, δηλαδή την τηλεόραση . Αυτή ήταν η γέννηση του “Le Grand- Prix Eurovision de la Chanson Européenne” , που σήμερα είναι γνωστός ως «Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision». Η έμπνευση του Bezençon για τον διαγωνισμό προήλθε από το Μουσικό Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο ο οποίος ήταν και είναι ένας μεγάλος θεσμός που επικρατή μέχρι τις μέρες μας στην Ιταλία . Το τεχνολογικό πείραμα του Marcel ήταν μόνο η αρχή , η Ολλανδία , η Γαλλία , η Γερμανία , η Ιταλία , το Λουξεμβούργο , το Βέλγιο και η Ελβετία ήταν οι πρώτες επτά χώρες που συμμετείχαν στο πρώτο “Grand - Prix Eurovision de la Chanson Européenne” που έλαβε χώρα στην πόλη του Λουγκάνο της Ελβετία . Ήταν η 24η Μαΐου στο Teatro Kursaal όταν η Lys Assia κέρδισε τον πρώτο διαγωνισμό για την οικοδέσποινα χώρα, με το τραγούδι «Refrain» .
    Από τότε ο διαγωνισμός τραγουδιού αρχίζει να προκαλεί την περιέργεια και το ενδιαφέρων των γειτονικών χωρών της Ευρώπης και το 1957 ο διαγωνισμός μετρά δέκα χώρες, η Αυστρία, η Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έγιναν τα νέα μέλη του "Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision 1957". Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερες χώρες συμμετέχουν στο διαγωνισμό και η αρχική ιδέα του Marcel Bezençon εξελίχθηκε στον πιο δημοφιλής διαγωνισμός τραγουδιού όλων των εποχών . Στης 17 Φεβρουαρίου του 1981, ο Marcel αφήσει την τελευταία του πνοή στη Λοζάνη της Ελβετία . Το όνειρο του να ενώσει όλη την Ευρώπη κάτω από τα "φτερά" ενός διαγωνισμού τραγουδιού έγινε το όνειρο των είκοσι συμμετέχοντος χωρών εκείνης της χρονιά , και επίσης το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων που πίστευαν και πιστεύουν ακόμα σε μια ανώτερη ιδέα «Δεν έχουν σημασία οι διαφορές , οι πόλεμοι , και το μίσος όταν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι γιορτάζοντας όλοι μαζί την μουσική. Την μοναδική τέχνη που καταφέρνει και μιλάει στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων δίχως να χρειάζεται ειδικές γνώσεις, μια τέχνη που δεν ξεχωρίζει ανθρώπους η οποία ανυψώνετε μέσα από το “Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision” σε ένα πανευρωπαϊκό ιδεώδες».
    Με το πέρασμα των ετών η Eurovision έγινε ένα σύμβολο , ένα κοινό σημείο , καθώς επίσης και τα όνειρα , τα ιδανικά , η ελπίδα , και η προτροπή χιλιάδων καλλιτεχνών ανά την Ευρώπη και όχι μόνο . Όσο η EBU απλώνει τα " φτερά" της σε νέες χώρες, αυτά τα ιδανικά θα γίνονται τα όνειρα νέων καλλιτεχνών και νέων ταλέντων . Είναι ένας ακατανίκητος διαγωνισμός, από τη στιγμή που άρχισε κανείς δεν είναι σε θέση να των σταματήσει .
    Μετά από όλα αυτά τα χρόνια και την πορεία του θεσμού, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κληρονομιά της Eurovision είναι οι προσπάθειες όλων των συμμετεχόντων εθνών για το μόνο σκοπό που η ανθρωπότητα πρέπει να παλεύει, την Ειρήνη, την Ζωή και την Χαρά.