Twitter

Share on Tumblr

    Το 1977 η Ελλάδα συμμετείχε στο διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι “Μάθημα Σολφέζ” με τους Μπέσσυ Αργυράκη, Πασχάλη, Μαριάννα Τόλη, και Robert Williams, σε στοίχου Σέβη Τυλιακού και μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου. Η ελληνική τετράδα που πήρε την 5τη θέση με 92 βαθμούς, έκανε επιτυχία τόσο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και το τραγούδι ηχογραφήθηκε σε πολλές γλώσσες.
    Οι τέσσερις καλλιτέχνες είχαν ήδη χαράξει την δική τους πορεία στα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας. Το 1973 η Μπέσσυ Αργυράκη βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι “Ηλεκτρονική Εποχή”. Αυτή ήταν η αρχή για μια καριέρα διεθνών διακρίσεων. Το 1978 στο Φεστιβάλ Πολωνας αποσπά το πρώτο βραβείο, στο Φεστιβάλ “Χρυσό Τριαντάφυλλο” (στο Στάδιο Αθηνών) κάνει την έκπληξη κερδίζοντας και πάλι το πρώτο βραβείο. Στο ίδιο Φεστιβάλ της απονέμει Ιαπωνική δισκογραφική εταιρεία το βραβείο ερμηνείας υπογράφοντας της συμβόλαιο κυκλοφορίας δίσκου. Η ίδια εταιρεία της αναθέτει την εκπροσώπηση της Χώρας σε Ιαπωνικό Φεστιβάλ.
    Η δεκαετία του ‘80 άρχισε με τεράστιες διακρίσεις για την Μπέσσυ Αργυράκη. Ξεκινώντας το 1980 με την απόκτηση του πρώτου βραβείου στο Φεστιβάλ Τσεχοσλοβακίας. Το 1981 κερδίζει την δεύτερη θέση για λογαριασμό της Ιαπωνίας στην Ιαπωνία με το τραγούδι “Toshihiko”, και την ίδια χρόνια κυκλοφορεί ο Ιαπωνικός της δίσκος από την εταιρεία “Watanabe Company” κάνοντας αξιοσημείωτες πωλήσεις στην χώρα. Η επιτυχία του δίσκου ήταν ήδη προδιαγραμμένη αφού η Μπέσσυ είχε κατακτήσει με την μοναδικά όμορφη φωνή της το κοινό, το οποίο της ανταπέδωσε την αγάπη του φτάνοντας τα τραγούδια του δίσκου στα 8 καλλίτερα των ιαπωνικών charts. Το 1983 ξεδιπλώνει για άλλη μια φορά το ταλέντο της κερδίζοντας για άλλη μια φορά το πρώτο βραβείο στην Ιαπωνία με το τραγούδι “το τραγούδι των τσιγγάνων” στα γαλλικά.
    Η δεκαετία του ‘90 δεν μπορεί παρά μόνο επιτυχίες να φέρει στην Μπέσσυ η οποία το 1992 παίρνει το πρώτο βραβείο στη Λιθουανία με το τραγούδι “Δεν Ξανάγινε”, και την ίδια χρονιά στην Ιρλανδία της απονέμουν το βραβείο καλύτερης εμφάνισης ενώ το 1995 στο διεθνές Φεστιβάλ Τουρκίας κερδίζει και πάλι το πρώτο βραβείο. Αποθέωση της “Χρυσής” φωνής της υπήρξε το Ειδικό Βραβείο που της απονεμήθηκε το 1997 σε μία ειδική τελετή από την FIDOF (Διεθνής Οργανισμός Φεστιβάλ) στης Κάννες για της πολυάριθμες επιτυχίες της σε διεθνή φεστιβάλ ανά των κόσμο.
    Η σαρωτική Μπέσσυ Αργυράκη είναι αναμφισβήτητα ένα “Χρυσό” κορίτσι, μία γυναίκα θησαυρός, όχι μόνο στην σκηνή, αλλά κυρίως η Μπέσσυ είναι μία πραγματική “θύελλα” συναισθημάτων, αιχμαλωτίζοντας τους πάντες με τα υπέροχα λαμπερά της μάτια που μόνο αγάπη εκπέμπουν. Η απόλυτη “Θετική Ενέργεια”, έτσι θα μπορούσαμε με μία φράση να χαρακτηρίσουμε την μοναδική, ασύγκριτη, πολυβραβευμένη μα πάνω από όλα άνθρωπο Μπέσσυ Αργυράκη.
    Αυτά τα λόγια είναι λίγα για να εσωκλείσουν το τεράστιο ταλέντο της Μπέσσυ Αργυράκη, είναι αδύνατων να μπορέσουμε να περιγράψουμε όλα τα συναισθήματα που μας δημιουργεί η φωνή της, επί σκηνής είναι πραγματικά μια μεταμόρφωση, δεν είναι απλά μια καλλιτέχνης που τραγουδάει στοίχους, είναι μια γυναίκα που ενσαρκώνει σε μία εκτενή γκάμα συναισθημάτων όλες τη αποχρώσεις των στοίχων και της μουσικής.
Στην εγκαινίαση του ψηφιακού μας “σπιτιού” 12 Points, η πολυαγαπημένη σε όλους μας Μπέσσυ Αργυράκη μπόρεσε να ξεκλέψει λίγο χρόνο από τα επαγγελματικά και προσωπικά της καθήκοντα για να μοιραστεί μαζί μας αναμνήσεις, σκέψεις, συναισθήματα, που την καθιέρωσαν στο μουσικό στερέωμα.

Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό της Eurovision το 1977 η οποία αντηχεί ακόμα στης μέρες μας σαν ένα από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια της χώρας στο διαγωνισμό. Πώς ξεκίνησε τότε όλος αυτός ο “μύθος”;
Σας ευχαριστώ πολύ για την ευχάριστη έκπληξη και την τιμή να είμαι ο πρώτος καλλιτέχνης που φιλοξενείτε στο site σας. Είμαι πολύ χαρούμενη που μου κάνετε αυτήν την ερώτηση διότι η Eurovision υπήρξε για εμένα ο μεγάλος σταθμός στην καριέρα μου. Ήμουνα πολύ νέα τότε, κοριτσάκι, και το τραγούδι ήταν το πάθος μου, εκείνη την εποχή δεν με ένοιαζε τίποτε άλλο από το να βγω και να τραγουδήσω. Σαν κοριτσάκι δεν μπορούσα να καταλάβω το μέγεθος της εύθηνης και του διαγωνισμού. Το τραγούδι τότε επιλέχτηκε από των κρατικό φορέα και των εξαιρετικό μουσικό μας, Γιώργο Χατζηνάσιο, αυτό το μεγάλο ταλέντο που οι μελωδίες του έχουν γεμίσει την κάρδια και την ψυχή μας. Επιλέχτηκαν καταρχήν οι αγαπημένοι μου, Πασχάλης, Μαριάννα Τόλη και ο Robert Wiliams, εγώ μπήκα τελευταία στην παρέα για να πιάνω της "ψηλές" νότες.

Πώς νιώθατε που εκπροσωπούσατε τη “μικρή” Ελλάδα στην “μεγάλη” Ευρώπη και πώς φαινόταν όλη αυτή η εμπειρία στα μάτια της μικρής Μπέσσυ με την κατάκτηση της 5της Θέσης της Ελλάδος;
Δύστυχος η εποχή ήταν πολύ δύσκολη, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της, και η Ευρώπη ήταν σε άλλο επίπεδο. Εμείς ξεκινήσαμε από εδώ με πολύ καλές κριτικές, κύριος για την πρωτοτυπία του τραγουδιού, για το στήσιμό του στην σκηνή, αλλά και για τον υπέροχο στοίχο της Σέβη Τηλιακού, αλλά, τώρα μου θυμίσατε μία απορία που είχα πάντα, ήταν εύρημα της Σέβη ή του Γιώργου να βάλουν της νότες στο ρεφρέν; Ήταν πραγματικά μεγαλοφυές γιατί το πιο απλό πράγμα που μαθαίνουμε από το πρώτο πρώτο μάθημα μουσικής είναι οι νότες, είναι η μόνη παγκόσμια γλώσσα που ακόμα και να μην ξέρεις τη λέει στα ελληνικά το κουπλέ, το ρεφρέν μπορούσαν και μπορούν να το καταλάβουν όλοι. Είναι πραγματικά υπέροχο και συγκινούμε πολλές φορές όταν ακούω ακόμα και σήμερα μικρά παιδιά να το τραγουδάνε, το μαθαίνουν σε χορωδίες, στα ωδεία αλλά και στης χορωδίες των σχολείων. Και εκεί πιστεύω φαίνετε η αξία της μουσικής, στη διαχρονικότητα, και είναι πραγματικά τιμή μου που και εγώ έβαλα το λιθαράκι μου σε όλον αυτόν το μύθο. Για να επιστρέψω στην ερώτησή σας, πώς μου φάνηκε η 5τη θέση, μπορώ με το χέρι στην κάρδια να σας πω ότι αν και χάρηκα πολύ περίμενα και περιμέναμε όλοι ότι θα φτάναμε και πιο ψηλά. Φύγαμε από την Ελλάδα με της καλύτερες κριτικές, παίζαμε μέχρι τελευταία στιγμή στα φαβορί αλλά όπως έχει αποδείξει και η ίδια η Eurovision, είναι ένας διαγωνισμός ανατροπών.

Η Eurovision για εσάς υπήρξε η αφετηρία για την εκπροσώπηση της Ελλάδας σε διεθνής Φεστιβάλ. Περιμένατε τότε ότι θα φτάνατε τόσο ψηλά και τόσο μακριά και ότι η φωνή σας θα γινόταν η “πρέσβειρα” της Ελλάδας στα μεγαλύτερα Φεστιβάλ ανά των κόσμο σε μία εποχή που η χώρα μας ήταν σε αναζήτηση εθνικής ταυτότητας;
Όπως σας είπα και προηγούμενος η Eurovision ήταν η μεγαλύτερη μου εμπειρία και εκεί που πάτησε η καριέρα μου, διότι είναι ένας διαγωνισμός παγκοσμίως αναγνωρισμένος με εκατομμύρια Fan και τεράστια τηλεθέαση, δεν είναι τυχαίο που έχει κρατήσει τόσα χρόνια και εξακολουθεί να κερδίζει της καρδιές των ανθρώπων. Στην κουβέντα, λοιπών, που είχαμε πριν την συνέντευξη όπου μου θυμίσατε όλη αυτή την πορεία στα εγχώρια, πανευρωπαϊκά αλλά και παγκόσμια φεστιβάλ με πιάσατε εξ απροόπτου, θυμίζοντας μου ότι της περισσότερες φορές που έφευγα για να πάω σε ένα φεστιβάλ γύριζα με βραβείο. Ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσω των κόσμο εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Και τώρα που το σκέπτομαι πάλι δεν μπορώ παρά να συγκινηθώ, γιατί για εμένα δεν ήταν μια δική μου νίκη ήταν της χώρας μου, ήταν της Ελλάδας, ήταν τεράστια τιμή για εμένα αυτό. Δύστυχος η Ελλάδα τότε όπως είπαμε και πριν ήταν σε αναζήτηση εθνικής ταυτότητας, έψαχνε να σταθεί στα πόδια της. Τα φεστιβάλ τότε ήταν πολύ υποβαθμισμένα, εξάλλου και η Eurovision στην Ελλάδα ήταν υποβαθμισμένη. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ακούστηκαν οι επιτυχίες που έκανα στο εξωτερικό στην χώρα μας. Τότε για να έκανε κάποιος καριέρα στο εξωτερικό ήταν πολύ δύσκολο, εγώ είχα την τιμή να μεταφέρω μέχρι την Ιαπωνία το πνεύμα της Ελλάδας και να γνωρίσω την επιτυχία κοντά στο Ιαπωνικό κοινό φτάνοντας τα τραγούδια μου στης πρώτες θέσεις των Charts.

Πως βλέπει η καλλιτέχνης Μπέσσυ Αργυράκη το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision σήμερα, έχοντας αναμνήσεις από μια εποχή πιο ρομαντική όπου ο διαγωνισμός ήταν πιο elegant, υπήρχε dress code και η πρόσβαση του κοινού ήταν μόνο μέσω προσκλήσεων από την κρατική τηλεόραση.
Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση, ναι όντος, η Eurovision του 1977 που πήγαμε εμείς ήταν ένας πραγματικός διαγωνισμός τραγουδιού, εξάλλου αυτός είναι και ο σκοπός του, να αναδεικνύονται φωνές, η μουσική είναι το θέμα. Δυστυχώς ώμος για ένα μεγάλο διάστημα η Eurovision πιστεύω ότι είχε χάση το στόχο της, το λόγο της ύπαρξης της, των πύρινα της. Η εικόνα, η σκηνοθεσία τα οπτικά εφέ και το ποιος θα φανεί στην κάμερα πιο εντυπωσιακός από των άλλων, ήταν για ένα μεγάλο διάστημα τo επίκεντρο του διαγωνισμού. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια ο διαγωνισμός έχει ξαναβρεί την ουσία του, ακούμε «φωνές» και βλέπουμε πραγματικά πολύ άξιους καλλιτέχνες. Ιδικά από το 2009 που στην σκηνή της Eurovision εμφανίστηκε παίζοντας πιάνο ο Andrew Lloyd Webber, η Patricia Kaas επίσης εκείνη τη χρόνια, έπειτα ο Engelbert Humperdinck, και πέρυσι είδαμε επί σκηνής την Bonnie Tyler. Αυτό είναι Eurovision, και τείνει να γίνετε ακόμα καλύτερη. Πιστεύω ότι από εδώ και στο εξής θα βλέπουμε όλο και μεγαλύτερα ταλέντα να περνάνε από την σκηνή της Eurovision.

Κατά την διάρκεια της πολυετούς καριέρα σας απαριθμείτε 24 άλμπουμ , πολυάριθμες επιτυχίες που άφησαν εποχή, και συνεργασίες με καλλιτέχνες υψηλού επιπέδου. Η πάντα λαμπερή Μπέσσυ που βρίσκετε μουσικά σήμερα, τι ετοιμάζει για να μας εκπλήξει όπως πάντα και που μπορούμε να την απολαύουμε;
Όταν καμία φορά , καλή ώρα όπως τώρα, που μου θυμίζετε την καριέρα μου, με πιάνει ζαλάδα, καλή ώμος. Δεν είμαι άνθρωπος που θα καθίσει να μετρήσει τi έχει κάνει, έμενα όπως είπα και στην αρχή το πάθος μου είναι να τραγουδάω και να μοιράζομαι με το κοινό μου όλα τα ωραία συναισθήματα για τα οποία μιλούν τα τραγούδια, τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους. Χαίρομαι που ο Θεός και η ζωή μου φέρανε επιτυχίες, βραβεία, δίσκους, δουλεία, και διακρίσεις. Αλλά είμαι πιο πολύ ευτυχισμένη που μπόρεσα και δεν αναλώθηκα, είχα την ευτυχία να μπορέσω να αποστασιοποιηθώ από το τραγούδι για να κάνω οικογένεια, να αφοσιωθώ σε αυτή, έγινα μητέρα, και μετά όταν ένοιωσα ότι μου έλειψε πολύ, γύρισα και πάλι στο τραγούδι, και το κάνω με το ίδιο πάθος όπως όταν ήμουνα μικρή. Σήμερα συνεχίζω να τραγουδάω, συνεργάζομαι με άτομα που αγαπώ, εκτιμώ και θαυμάζω. Μεγάλη ευτυχία για εμένα είναι η συνεργασία μου με των Robert Williams που μετά από πολλά χρόνια απόσυρσης του από της μουσικές σκηνές ο συνεργάτης και πολύ φίλος μου Robert θα τραγουδήσει μαζί μου. Θα κάνουμε μια σειρά εμφανίσεων στο «Χυτήριο» στης 20 και 27 Δεκεμβρίου και 3 και 10 Ιανουαρίου, όπου θα θυμίσουμε στον κόσμο πολλές παλιές επιτυχίες, ντουέτα, τραγούδια που σημάδεψαν της καριέρες μας. Ο Robert θα ερμηνεύσει τραγούδια από την καριέρα του στους Poll,και επίσης θα κάνουμε αφιέρωμα στους λατρεμένους σε όλους μας Beatles, αλλά και πολλά άλλα. Θα είναι πραγματικά ένα πρόγραμμα «ταξίδι στων χρόνο».

Δεν μπορούμε παρά να νιώθουμε ευγνώμονες που μας χαρίσατε λίγο από των πολύτιμο χρόνο σας μιας και ξέρουμε ότι η Μπέσσυ είναι ένα πολυάσχολο καλλιτεχνικά και επαγγελματικά πλάσμα. Για να κλείσουμε όμορφα αυτή την συνάντηση θα θέλαμε να μας πει η καλλιτέχνης Μπέσσυ ποια συμβουλή θα έδινε στους σημερινούς καλλιτέχνες για την απόκτηση μιας καριέρας με εγχώριες αλλά και διεθνείς διακρίσεις όπως τα καταφέρατε εσείς.

Σας ευχαριστώ και πάλι για την τιμή που μου κάνατε, εγώ σαν καλλιτέχνης το μόνο που θα μπορούσα να πω στα νέα παιδιά θα το εσωκλείσω σε 3 μικρές άλλα πολύ ισχυρές λέξεις, Φωνή, Αγάπη, Πάθος.

Σας ευχαριστούμε για την τιμή που μας κάνατε. Το μόνο που μένει να ευχηθούμε στους αναγνώστες μας είναι να έχουν μια ωραία ημέρα και να χάρηκαν αυτή την συνέντευξη όσο και εμείς.